Unnur Jónsdóttir – viðtal

Unnur Jónsdóttir er meistaranemi í listkennsludeild LHÍ

„Í æsku var tónlistarskólinn svolítið mitt annað heimili. Eldri bræður mínir voru báðir nemendur þar þegar ég fæddist og auk þess var mamma mín ritari skólans og er raunar enn. Það var því aldrei spurning um hvort ég færi í tónlistarnám heldur frekar hvaða hljóðfæri yrði fyrir valinu. Einhvern veginn endaði ég á því að vera bæði meðlimur í Skólalúðrasveit Seltjarnarness, blásandi í klarinett í meira en 10 ár en svo var mitt aðalhljóðfæri frá 9 ára aldri selló, “ segir Unnur en æskuárin áttu sér að miklu leyti stað innan veggja tónlistarskólans.

„Það kom einhvernveginn aldrei annað til greina en að tónlistin yrði förunautur minn þó ég hefði framan af ekki beina hugmynd um hvernig það liti út. Eftir grunnskóla fór ég í nám við Tónlistarskólann í Reykjavík (nú MÍT) meðfram námi við Menntaskólann í Hamrahlíð og því frábæra kórastarfi sem þar á sér stað. Tónlistin var alltaf allsráðandi.

Á menntaskólaárunum endaði ég svo í allskonar samstarfi með tónlistarfólki úr öllum áttum sem varð til þess að tónlist varð snemma mín helsta atvinna og hefur það haldist svo allar götur síðan, í ýmsum og mjög svo fjölbreyttum myndum.“

Ljósmyndari: Maximilian König

Unnur hefur starfað við Tónlistarskólann á Seltjarnarnesi síðan 2019, aðallega í einkakennslu á selló og klarinett, en einnig í hópkennslu forskólanema og í tónfræðigreinum.

„Samhliða kennslunni hef ég verið svo lánsöm að fá að spila með fjölbreyttu tónlistarfólki, bæði á sviði hér heima og erlendis, sem og við hljóðversupptökur. Það er dýrmætt að fá að nálgast sína listgrein frá ólíkum hliðum, og ómetanlegt að fá að sinna tónlistinni á sama tíma sem kennari, flytjandi og nemandi.“

Eftir að hafa kennt í nokkur ár fór Unni að langa í meiri þekkingu í tengslum við kennarastarfið.

„Mig langaði einfaldlega að skilja betur hvað liggur að baki góðri kennslu, hvernig og hvers vegna kennarar ná til ólíkra nemenda og hvernig sé hægt að hlúa að skapandi námi af alúð og metnaði.

Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á samskiptum, sköpun og hvernig við lærum. Í listkennslunni mætast þessi áhugasvið svo fallega. Námið í listkennsludeildinni er einhvernveginn svo frábær hrærigrautur af skapandi nemendum og kennurum með ólíkan bakgrunn, öll erum við þar með sama opna og skapandi hugarfarið sem er frábær grundvöllur til þroska og þekkingar,“ segir Unnur.  

Ljósmyndari: Maximilian König

„Það er einfaldlega frábært að fá að vinna með stórum hóp af fólki þar sem eini yfirlýsti samnefnarinn er list, listsköpun og listkennsla. Við erum innbyrðis ólík en það gerir það að verkum að við getum lært ofboðslega mikið hvert af öðru. Við fáum mörg tækifæri til að kjarna okkar eigin reynslu af námi en líka að skoða það hvernig kennarar við viljum vera fyrir okkar nemendur. Ég vil meina að listamenn hætti aldrei að vera nemendur og það eigi jafnt við um þá sem miðla list í gegn um kennslu sem og á tónleikum, sýningum eða með hverskonar listrænum verknaði eða afurð. Listkennslufræði er bara nám í námi, við erum nemendur og kennarar samtímis og það er ótrúlega frelsandi upplifun,“ segir Unnur en námið hefur þegar nýst henni vel í sinni tónlistarkennslu.

„Ég hef fengið tækifæri til að ígrunda bæði eigið nám og kennslu, hef þannig getað þróað aðferðir mínar og öðlast aukið traust á eigin rödd sem kennari. Mér finnst ég nú taka ákvarðanir af meiri festu og með skýrari sýn. Að námi loknu langar mig að halda áfram að byggja brú milli tónlistar og kennslu sem er lifandi, skapandi og nærandi – bæði fyrir nemendur mína og ekki síður mig sjálfa. Ég vona að ég geti lagt mitt af mörkum til þess að kennslan snúist ekki bara um miðlun heldur líka samvinnu, sköpun og ánægjuna af því að spila tónlist.“