Mina Tomic
minatomic [at] hotmail.com 

[Spurningin hvort landamæri væru minna ógnandi ef þau væri byggð upp meira eins og himna.] 

Það er engin þörf fyrir sérhæfingu eða lausn, nema að safna saman og fylgjast með fyrirbærum af þessum efnisheimi sem bera í sér allar hugsanlegar leiðir. Þar sem ég er vil ég búa til óvísa tengingu gagnvart því sem ákvarðar rými, mörk, takmarkanir, stoðir, einingar, fjarlægð. 

Hlið. 

Ég reyni í gegnum hreyfingu að ganga inn í viðvarandi virkni á tilteknum stað, þaulspyr hvernig hún talar við mig hið ytra-innra. Virkur líkami efnisgerist með þekkingu, einangrun,stökkbreytingum, skírskotunum. Ástandi náð til að tilheyra því sem er í kring. Ábyrgðinni er deilt með öllum hinum, hún er ekki bara sennileg heldur ánægjuleg. 

// 

 

 

[The question of whether borders would be less terrifying if they were constituted more like membranes.] 

There is no need for specialization or a solution, but the gathering and observing of material bodies that carry all that potential. Where I move I want to make uncertain connections to what builds up assumptions of space, borders, restrictions, support, elements, distances. 

Gates. 

I try to enter the movement of the ongoing activity in a contained place, and interrogate how it communicates to my outside-in. A body in action that becomes material of recognitions, 

alienations, mutations, citations. It is for a state of belonging to what is around. A shared 

responsibility to the rest that is not plausible but pleasurable. 

 

 

 

X