Emilía Bjarkar Jónsdóttir

Í verkefninu kanna ég möguleika á nýtingu borgarinnviða til að auka tengsl íbúa við nærumhverfi sitt. Með því að umbreyta hefðbundnum brunnlokum borgarinnar í striga fyrir listræna og samfélagslega tjáningu freista ég þess að gefa þessum ósýnilega hlut líf. Hlutur sem yfirleitt enginn veitir athygli fær nýtt hlutverk. Hönnunarferlið hófst með samtali við íbúa borgarinnar. Í þeirri vinnu fékk ég íbúa mismunandi hverfa til að veita mér innsýn í hvað einkennir hverfi þeirra og nánasta umhverfi. Setningar og tilvitnanir úr þessari vinnu er svo nýttar til innblásturs við myndlýsingar á brunnlokin. Verkefnið er hugsað sem hvatning til okkar allra að upplifa nærumhverfi okkar, fegra borgina og auka samhug og tengingu í samfélaginu.  

//

In my project, I am exploring the possibility of using urban infrastructure to increase the connection between people and their environment. By transforming the city’s traditional manhole covers into a canvas for artistic and social expression, I aim to breathe life in to this invisible object. Something that usually no one pays attention to gets a new role. The design process began with a conversation with the city’s residents. In that process, I got the residents of different neighborhoods to give me an insight into what characterizes their neighborhood and environment. Phrases and quotes from them are then used for inspiration when illustrating the manhole covers. The project is intended as an incentive for all of us to experience our local environment, decorate the city and increase solidarity and connection with in society.  

Verk í þrívídd: Hermann Valsson

Myndir á verkum: Sisters Lumière