Erla Sverrisdóttir

Ef íslensk tunga styddi við þá staðreynd að náttúran sé lifandi, myndum við þá haga okkur öðruvísi gagnvart umhverfinu? Verkið veitir innsýn í nýtt samhengi íslenskrar tungu, þar sem langflest vestræn tungumál hlutgera náttúruna og tala um hana sem dauðan hlut. Lífsorka vatnsins, þess náttúrufyrirbæris sem er hvað mest misnotað hérlendis, er rannsökuð og ný orðræða um vatn gróðursett. Sérstök vökvunartól umbreyta nafnorðum í sagnir, en með því að færa nafnorð í sagnir frelsum við vatnið úr læðingi, úr viðjum tungumálsins sem bindur það niður. Ólíkt nafnorðum taka sagnir til greina lífsorku náttúru og um leið þann möguleika að vatnið kunni að breyta hegðun sinni á hverri stundu. 

//

If the Icelandic language recognized the lifeness of nature, would it affect the way we interact with our environment? The work explores the Icelandic language in a new light, as most western languages both objectify nature and speak of it as dead. The lifeforce of the water, one of Iceland’s most violated natural sources, is explored and a new way of speaking is planted. Special watering tools contribute in reforming nouns into verbs. When changing nouns into verbs we free the water from human definition, bound to a single word. A verb recognizes nature’s liveness and the possibility that at any moment the water can change its behavior.  

Verk í þrívídd: Hermann Valsson

Myndir á verkum: Sisters Lumière