Freyr Jónsson

Í suðurhluta Sandgerðis, uppi á lágum hól, er mannvirki, þótt það eigi varla skilið að bera það heiti. Nánar tiltekið, þar hvíla tveir grunnar, leifar af búsetu sem eitt sinn prýddi þennan stað.

Enginn hefur búið þarna í langan tíma. Við brottför tóku ábúendurnir allt sem þeir gátu á brott og skildu ekkert eftir nema ófæranlegu steinsteyptu grunnana. Núna öðlast þeir nýjan tilgang. Veggir sem umvefja nýja fjölskyldu, þjóna henni sem verndarar minninga bæði innan og utan. Fjölskylda sem ætlar að snúa aftur til Sandgerðis eftir áratuga fjarveru. Grunnarnir, þögul vitni um liðinn tíma, nú endurheimtir.

//

South of Sandgerði, atop a gentle rise, stands a structure, albeit scarcely worthy of the name. Here, in the form of two sturdy foundations, lie the remnants of a once-stately dwelling that graced this land. Abandoned for years, its former occupants departed, stripping away all traceable belongings, leaving only the steadfast concrete footprints behind. Now, these foundations have found a new purpose, enclosing a burgeoning family, serving as guardians of cherished memories, both within and beyond their walls. This family harbors intentions of returning to Sandgerði after decades of absence, rendering the foundations, once silent witnesses of the past, now meticulously reclaimed.

Verk í þrívídd: Hermann Valsson
Myndir á verkum: Sisters Lumière