Dvelur // Dwelling

Þegar hausta tekur umbreytast plöntur. Þær leggjast í dvala, en nú þegar vorar vaknar líf, dvalanum lýkur. Garðurinn er á þessum tíma vettvangur hvíldar, umhugsunar og skynjunar, þar sem gróður og gestir dvelja saman. Blóm og lauf mæta gestum þegar líður á vorið, bera vitni þess sem nú liggur dulið. Dvöl felur í sér að staldra við og leyfa skilningarvitunum að opnast. Það er ekki langvarandi ástand heldur endurtekin athygli á tilfinningalega upplifun. Þegar staldrað er við gefst tækifæri til að kanna þær skynjanir og upplifanir sem eiga sér stað og þar með taka afstöðu.

Grasagarður Reykjavíkur varðveitir plöntur, sumar hverjar í útrýmingarhættu og margar almennt óþekktar. Í garðinum er náið samstarf þar sem manneskjur og náttúra koma saman, vinna í sátt við hvor aðra. Myndlistarfólkið hefur skapað verk inn í staðbundið samhengi garðsins. Þau opinbera það sem er hulið og taka sér hlutverk gesta og gestgjafa, rannsakanda og rannsóknarefnis.

Í hraða samtímans er litið fram hjá náttúru nærumhverfisins, hvort sem það eru grasfletir sem ekið er framhjá, fíflar sem vaxa á götuhornum eða tré við göngustíga. Plöntur eiga það til að falla inn í umhverfið, ólíkt fuglum og pöddum sem láta í sér heyra og eru á sífelldri hreyfingu. Jafnvel þótt við tökum eftir plöntunum í kringum okkur, þekkjum við ekki endilega nöfn þeirra, hlutverk eða hvað þær geta gert fyrir okkur og við fyrir þær. Með því að ávarpa plöntublindu dregur listafólkið athyglina frá manninum og beinir henni að gróðrinum. Flóran hefur sitt eigið líf og sínar sögur að segja.

Þegar hugsað er um plöntur sem umfram-mennskar verur, færar um skynjun og hegðun, endurheimta þær atbeini sitt. Því plönturnar geta kennt manneskjunni margt – gróðurinn skapaði heiminn og aðstæður fyrir líf. Ræturnar segja til um eðli jarðvegsins, laufblöðin um andrúmsloftið og blómin um skynsemi. Með því að bera kennsl á atbeini plantnanna þá gefst okkur færi á að upplifa tjáningu náttúrunnar.

Hið falda, sem finnst undir yfirborðinu, dvelur utan þess veruleika sem manneskjan getur skilið að fullu. Í sýningunni er dularfullu lífi gróðursins endurvarpað upp á yfirborðið, þar sem listafólkið mætir plöntum garðsins og þekkingu þeirra. Kerfi róta, tengsla og samstarfs eru skoðuð og nálgast myndlistarfólkið plönturnar sem jafningja.

Samsýningin Dvelur er sýning í Grasagarði Reykjavíkur á verkum nemenda í meistaranámi í myndlist við Listaháskóla Íslands. Sýningarstjórar eru meistara- og doktorsnemar í listfræði við Háskóla Íslands. Sýningin hvetur gesti til að skoða tengsl sín við náttúruna þar sem þeim gefst tækifæri til að staldra við, kafa undir yfirborðið og mögulega læra eitthvað af gróðrinum í kring.

When autumn approaches, plants transform. They hibernate, but as spring approaches, life quickens and the end of hibernation draws near. At this time, the garden is a place of rest, reflection and perception, where vegetation and visitors dwell together. Soon flowers and leaves will reveal themselves and greet visitors, bearing witness to what is now hidden. Dwelling involves pausing and allowing the senses to open. It is not a prolonged state, but a repeated attention to emotional experience. In lingering, we may interrogate the sensations and experiences taking place.

The Reykjavík Botanic Garden conserves plants, some of which are endangered and many of which are generally unknown. In the garden, humans and plants come together and collaborate, working in harmony. Here, the artists have created site-specific works revealing what is hidden and taking on the dual roles of guest and host, researcher and research subject.

In the fast pace of contemporary life, nature is often overlooked–whether it is grass by the roadside, dandelions growing on a street corner, or trees along a sidewalk. Plants fade into the background while birds and bugs make themselves seen and heard with constant motion. Even when we notice plants, we cannot necessarily name them, nor do we know their function, what they can do for us and we for them. Addressing this plant blindness, the artists draw attention away from humans and towards the vegetation. The flora has its own life and its own stories to tell.

When plants are considered more-than-human, capable of perception and behavior, they reclaim their agency. Plants have much to teach humans–vegetation created the world and the conditions for life. The roots tell us about the nature of the soil, the leaves about the atmosphere, and the flowers about reason. By recognizing the agency of plants, we are given the opportunity to experience nature’s expressions.

The hidden, found beneath the surface, lies beyond a reality that humans are able fully comprehend. In the exhibition, the mysterious life of vegetation is projected onto the surface as the artists encounter the plants of the garden and their knowledge. Systems of roots, connections, and collaborations are examined, as the artists approach the plants as equals.

The group exhibition Dwelling at the Reykjavík Botanic Garden features works by students in the MFA program at the Department of Fine Arts at the Iceland University of the Arts. The curators are MA and PhD students in Art Theory at the University of Iceland. The exhibition encourages visitors to examine their connection to nature as they are given the opportunity to dwell and linger, delve beneath the surface, and possibly learn something from the surrounding vegetation.