Krækiberjalyng koss og svo dans // Anna Ólöf Jansdóttir

Málverka sýning með tónverki.

Ég ríð berbakt og treysti augnablikinu sem að færir mig sífellt nær ástinni, ég rúlla af baki í mjúkt krækiberjalyng og sekk ofan í það með lúkurnar fullar og fjólubláa tungu. Ég heyri óm og dans, bít í feitasta krækiberið og kyssi hann.

Tveir heimar mætast, festast saman verða eitt og geta ekki sundrast. Ég verð þráin sem flæðir um mig þegar ég er langt að heiman. Ættjarðarást teygir sig yfir hafið og tekur mig föstu taki. Knúsar mig sleikir á mér vangann. Ég vakna með rjóðar kynnar sem klístrast við koddan minn.